Scheermes of mesheft werd in de 19de eeuw verzamelt als kunstmest.
de schelpen werden verbrandt in een oven ,en kalk blijft dan over.
Een schoolplaat van Jetses: “schelpenvissen”. Op de achtergrond de pier van Ijmuiden.
scheermes of mesheft
Een opvallende schelp op het Noordzee strand waar
het in grote aantallen aanspoelt na een storm.
Het schelpdier zelf is felgekleurd oranje, de kleur van het cholesterol . Het is een dier wat plankton uit
het water filtert. Het leeft ingegraven in het zand. Bij eb graaft het zich onder het zand, bij vloed steekt de siphon in het water uit. Met deze siphon zuigt het water aan welke algen bevat , met een andere siphon blaast de mesheft
het water weer uit.
Scheermes werd vroeger op het strand geoogst om er
kalk van te maken. Tegenwoordig is het opnieuw in de
belangstelling om de Zeeuwse visserij een nieuwe
impuls te geven: mesheften werden vroeger als bijvangst weggegooid maar worden nu als een mosselvervanger aangeboden.
mesheft in de Noordzee
Mesheften zijn veelkomende schelpdieren in de Noordzee.
Er zijn grote en kleine en Amerikaanse mesheften, de laatste is het meest voorkomend en heeft de grote en kleine mesheft verdrongen. Mesheften leven tot ongeveer 30 centimeter diepte. Wanneer belaagt door een vijand trekkem de mesheften hun siphons in. Een Amerikaanse zwaarschede kan zich in 15seconden helemaal in het zand ingraven. Is er grote beroering in het water dan zwemmen ze weg, het zijn goede en snelle zwemmers.
Deze schelpdieren zijn gevoelig voor stormen en stromingen: na een storm kan het strand bezaait zijn met scheermessen
Mesheft is erg ongezond
Het dier welke in de schelp leeft wordt gegeten, maar bevat een biezonder hoog percentage cholesterol. Door dit hoge gehalte heeft het dier een oranje kleur. In cholesterol lossen makkelijk zware metalen en bestrijdingsmiddelen op, het dier vist dit uit het zeewater: De Zeeuwse mesheften bevatten een grote hoeveelheid zware metalen.
