De witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) is een grote forse boom die tot 25 meter hoog kan worden. De bladeren zijn samengesteld handvormig. De grote bloemen produceren veel honing. De grote ronde kastanjes zitten verpakt in een bolster met korte dikke stekels.
Paardenkastanjes zijn forse bomen, breed en hoog tot 35 meter. In de Engelse landschapstuin staan ze bijna altijd alleen. Hier staan er drie bij elkaar, de voorste is een zuiver witbloeiende laagblijvende cultivar. De twee achterste zijn wilde varianten. Zij trekken veel bijen aan door een overvloedige honingproductie. In de lente produceren de bijen een duidelijk hoorbaar gezoem. Bomen in mei 1 paardenkastanje 2 zoete kers, kriek (Prunus avium) 3 Gewone vogelkers (Padus padus) 4 wollige sneeuwbal (Viburnum lantana) 5 Appel (Malus sylvestris) 6 De Spaanse aak of veldesdoorn (Acer campestre) 7 eik 8 Spaanse aak of veldesdoorn (Acer campestre) 9 plantaan (Platanus) 10 walnoot 11 es (fraxinus) 12 zwarte populier De paardenkastanje in mei: een tortelduif op een tak, zwaluwen in de lucht. Een afbeelding van de paardenkastanje wordt vaak getoond in een dorpsomgeving om de gemoedelijkheid te benadrukken. Wezel en paardenkastanje vruchten. De bladeren van de paardenkastanje zijn samengesteld en handvormig. De vruchten worden door veel dieren gegeten: geit, varken en zwijn. Rijpe kastanjes kunnen door paarden gegeten worden, maar onrijpe kastanjes zeker niet. Voor mensen zijn ook rijpe kastanjes giftig.
