De wilde hyacint is een bodembedekkende schaduwplant van beukenbossen. Het is een prachtige ervaring om in de lente tussen de wilde hyacinten te lopen, er hangt dan een zoete geur. De wilde hyacint heeft een lila kleur maar wit komt ook voor en zeldzaam is de roze variant. De plant is geïmporteerd in het begin van de 20ste eeuw.
Boshyacint of wilde hyacint (Hyacinthoides non-scripta of Scilla non-scripta) op het einde van de bloei in mei : Er zijn 6 meeldraden rondom de stamper te zien . De bevruchting is door hommels en zweefvliegen want de honing zit diep. Er ontstaat uit de bloembodem een verdikking met zwarte zaden. Deze zorgen voor de verspreiding op afstand, maar spelen een ondergeschikte rol bij de vermeerdering: De normale manier van voortplanting is met behulp van uitlopers en bolletjes waaruit in het voorjaar nieuwe planten groeien. Lente in het bos: damherten staan te midden van een veld wilde hyacinten, onder de schaduw van een beuk. Ze zullen niet van de bishyacinten want deze zijn licht giftig. Er is een groene specht te zien en op de tak boven de damhertjes een fluiter (Phylloscopus sibilatrix), een wilde appel (Malus sylvestris) bloeit op de achtergrond, rechts onder een broedende houtsnip (Scolopax rusticola).1
verspreiding wilde hyacint
De wilde hyacint is alleen tussen de zee en Mechelen te vinden, in Nederland is het een typische duinplant.
