De Rode watermijt (Limnesia maculata) is een uiterst klein waterdier, het imponeert als een rood bewegend punt. Het voedt zich bijna uitsluitend met watervlooien (Daphnia), meerdere vlooien per dag. De determinatie van watermijten is biezonder lastig.
de andere, de rode watermijt, een afschikkingskleur heeft2
voortplanting van de watermijt.
De voortplanting van watermijten is afhankelijk van de soort en is vaak ingewikkeld of niet goed bekend: veel watermijten leven gedeeltelijk of helemaal parasitair, vaak parasitair op insecten.
vijanden van de rode watermijt
De hydra is de belangrijkste vijand van de watermijt. De rode watermijt produceert een stof welke het oneetbaar maakt, een watersalamander die er een opeet spuugt het meteen weer uit. Maar de hydra heeft daar geen last van.
De wereld van de sloot:
1 rode watermijt
2 mosdiertje of geleirups mosdiertje Cristatella mucedo
3 Hydra viridissima
4 Visbloedzuiger (Piscicola).
5 Branchipus schaefferi, een zoetwatergarnaal
6 Plumatella, een mosdiertje.
7 Apus, een van de triops soorten
8 Schijfhoren of Planorbis planorbis, een longslak
9 Drie-doornig Stekelbaarsje
10 vertakte zoetwaterspons spongilla lacustris
1 Eendekroos
2 Kikkerbeet
De ademhaling van de rode watermijt
De watermijt neemt zuurstof op dwars door de dunne, doorzichtige huid heen, kieuwen heeft het niet. Er zijn wel trachea maar deze zijn afgesloten met een membraam. Maar is daardoor ook gevoelig voor verontreinigng in het water en voor zuurstofarm water.
bronnen, referenties:
1:Watermijten, een litho uit 1907 van J. Green, met vele soorten
watermijten, maar niet beschreven. De plaat is samengesteld uit schetsen gemaakt
door Saville Kent in 1860. Saville Kent was de eerste wetenschappelijke onderzoeker van watermijten.
2 Een Foto van Jaap Cost Budde, de foto is met een microscoop gemaakt.